Deze week maakt dokter Fennema niet zelf iets vreemds mee, maar vertelt hij over de belevenissen van een verpleegster en haar hond.

Wijkverpleegster
Soms maak ik zelf niet veel bijzonders mee maar hoor ik de vreemdste verhalen. Laatst kwam er een verpleegster die vroeger nog als echte wijkverpleegster op solex de buurt onveilig maakte.

Kreupel
Haar hond had gezwollen gewrichten en liep kreupel. Als meerder gewrichten afwijkend zijn op hetzelfde moment moet je altijd aan reuma denken. Dit komt bij honden ook voor. Toen ik haar dat vertelde schoot ze in de lach.

Tante Mie
“Jaren gelden toen ik nog werkte ging ik altijd bij “tante Mie” een injectie tegen reuma geven. Het was vlak bij de haven van Numansdorp en daarna ging ik altijd mijn vorige hond Pepper uitlaten.” Ik zag de weemoed op haar gezicht.

Dierenliefhebber
“Tante Mie hield veel van dieren dus onze kooiker Pepper mocht altijd mee. Hij liep gewoon door het huis van tante Mie. Tante Mie hing intussen over het aanrecht gebogen met haar rok omhoog en haar onderbroek van formaat hing op haar enkels.
Het waren twee flesjes die door dezelfde naald naar binnen konden. Dus na de eerste injectie liet ik de naald zitten en vulde mijn spuit voor de volgende. Ik stond met mijn rug  naar tante Mie bij de keukentafel.”

Smikkel de smakkel
“Opeens hoorde ik gesmak en gelik achter mij. Pepper stond bij tante Mie en likte de injectieplaats af. Het spul was wel lekker blijkbaar. Snel joeg ik Pepper weg en met een rood hoofd gaf ik snel de tweede injectie.”

Niet meer mee
“Tante Mie en ik spraken hier  nooit  over en Pepper nam ik nooit meer mee.” Ik barste in lachen uit. “Pepper heeft in ieder geval nooit reuma gekregen.” zei ik terwijl ik het formulier voor het bloedonderzoek verder invulde.