Dierenarts Anton Fennema vertelt deze week niet over wetenswaardigheden uit zijn praktijk. Hij is vertrokken naar Suriname om daar te helpen met een sterilisatieproject van het dierenasiel. Maar opereren in Suriname, hoe gaat dat?  “Nou niet veel anders dan in Nederland.”

De omstandigheden zijn echter wel anders. We opereren in het asiel. 3 ruimtes die ongeveer 2,5 x 3 meter bedragen. Per kamer 2 tafels waarop twee dierenartsen tegelijk opereren. Er is 1 kamer waar op 1 tafel twee dierenartsen opereren en op de andere tafel 1 dierenarts.

In de dakgoot
Geen operatielampen. De dieren liggen in een plastic dakgoot. Daar worden ze na de narcose ingelegd en voorbereid door de assistentes op de operatie. Daarna gaan ze met dakgoot en al naar de nazorg tafel. Als ze wakker zijn mogen ze met de eigenaar mee. We opereren met handschoenen, maar zonder mondkapje of haarnetje. Zo ging het 30 jaar geleden in Nederland net zo. Gaat het dan nooit mis?

Jawel hoor, zo nu en dan loopt het niet zoals we willen. Er ontstaat een nabloeding, of de dieren prutsen aan de wond en de buikinhoud komt een heel enkele keer naar buiten. Veel dieren hebben allerlei bloedparasieten en hebben daardoor een matige bloedstolling. Daardoor hebben we veel meer bloedingen.

Opnieuw opereren
Ondanks onze uiterste inspanning om bloedingen te voorkomen, komt het een enkele keer voor dat een dier opnieuw geopereerd moet worden.  De tweede dag hadden we een hondje van 5 maanden oud. Een dag later bleek dat zij aan haar wond gefrunnikt had en de darmen lagen naast haar in een kartonnen doos.

Oersterke honden
Maar na een tweede operatie was alles weer waar het hoorde. Ze kreeg een grotere kap mee en extra instructie voor de eigenaar. Een dag later was er bij de controle niets meer aan de hand. Wat zijn die Surinaamse honden toch oersterk!
Het hele team was superblij met de goede afloop. Extra gemotiveerd gingen we weer over tot de orde van de dag.